Ασυλία των πλουσίων..

Ο Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Καράογλου, ξεκίνησε αυτήν τη συζήτηση -για το ενιαίο τέλος ακινήτων- με ένα ανέκδοτο. Ξεκινάει την ομιλία του λέγοντας ότι.."η Κυβέρνηση βήμα-βήμα με αυτό το διαφανές φορολογικό σύστημα αποκαθιστά την αξιοπιστία της πολιτικής, αποκαθιστά την χαμένη μας αξιοπιστία.."
Ποιος; και πως; Με την κατάργηση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αυξάνοντας τις ανισότητες και με μια αναδιανομή -ναι- αλλά υπέρ των ισχυρών;
Ποια είναι η ουσία, λοιπόν, αυτού του νομοσχεδίου; Είναι το ότι οφελείτε και απαλλάσσετε τους έχοντες και κατέχοντες με ελαφρύνσεις για τις μεγάλες περιουσίες και ελαφρύσνεις για τους γόνους των πλουσίων οικογενειών. Η ασυλία των πλουσίων. Αυτό ακριβώς βλέπουμε τώρα, την ασυλία αυτή.
Πείτε μας, κύριε Υπουργέ, όμως, αυτό μας έλειπε; Αυτή είναι η προτεραιότητά σας; Αυτό μας ενδιαφέρει; Σας περισσεύουν χρήματα; Και αυτά τα χρήματα που μας περισσεύουν από πού τα στερούμαστε; Από την παιδεία, από την υγεία.. Έχουμε, λοιπόν, χρήματα και δεν ξέραμε τι να τα κάνουμε;
Θα μου πείτε, ποιος έδειξε κοινωνική ευαισθησία, ποιος αναλαμβάνει ευθύνες σε αυτή την Κυβέρνηση και για ποια δικαιοσύνη μιλάμε; Πάντα προσπαθείτε να μετακυλήσετε τις ευθύνες είτε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πάντα σε άλλους. Τώρα μάλιστα τελευταία προσπαθείτε να την μετακυλήσετε και στους δημοσιογράφους..!
Μόνοι σας αποδομείτε τα όσα λέγατε για κοινωνική δικαιοσύνη και νομιμοποιείτε με αυτό τον τρόπο τη φοροδιαφυγή. Αλλά και τι κερδίζετε; Τίποτα. Χαρίζετε χρήματα, που δεν υπάρχουν, γιατί τα στερείτε από βασικά αγαθά. Με αυτή τη νεοφιλελεύθερη πολιτική χαρίζετε φόρους και δεν δίνετε λύσεις. Η νομιμοποίηση της φοροδιαφυγής γίνεται γιατί δεν μπορείτε να την ελέγξετε. Μα, αν δεν μπορείτε να την ελέγξετε, αφήστε να το κάνει κάποιος άλλος. Αυτή δεν είναι πάντως λύση.
Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι από υπηρέτες του λαού έχετε καταντήσει υπηρέτες των μεγάλων συμφερόντων. Αυτό είστε. Υπηρετείτε τα μεγάλα συμφέροντα. Πιο ξεκάθαρο δεν θα μπορούσε να γίνει.

Κι αυτό είναι, ξέρετε, κυρίως απογοητευτικό αλλα και λυπηρό…
Γιατί εγώ μιλάω με πάρα πολλά παιδιά στο ίντερνετ και λαμβάνω πάρα πολλά μηνύματα, όσο κι αν νομίζετε ότι οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική.. Και πρόσφατα έλαβα ένα μήνυμα από κάτι παιδιά, ιδιαίτερα ανησυχητικό θα έλεγα και πολύ σοβαρο.. τι έλεγε; πως σκέφτονται να μεταναστεύσουν και αναρωτιόντουσαν που θα είναι καλύτερα να πάνε να ζήσουν...εκεί που σπούδασαν..στο Λονδίνο ή στην ΝΥ, στην Ευρώπη ή στην Αμερική.!
Εκεί θα μας οδηγήσετε; Να μεταναστεύσουμε; Να φύγουμε από τη χώρα; Όχι. Όχι, κύριε Υπουργέ. Δεν έχουμε τέτοια διάθεση, γιατί όσο και αν προσπαθείτε να μας πείσετε για το αντίθετο, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και δεν είναι αυτή η Ελλάδα που θέλουμε. Εμείς είμαστε εδώ για να σας αποκαλύψουμε.
Γιατί έχετε καταντήσει την πολιτική μια κιτσάτη συναλλαγή με χαμηλής ποιότητας dvd, με δοσοληψίες κάτω από το τραπέζι, με εκβιασμούς. Συγκλονίζεται η χώρα και κανένας, κανένας από την Κυβέρνηση δεν αισθάνεται από μόνος του, χωρίς να το ζητήσουμε εμείς, πως οφείλει να έρθει και να απολογηθεί, να δώσει εξηγήσεις–αν όχι να απολογηθεί, εφόσον υποστηρίζει πως έχει δίκιο η Κυβέρνηση.
Το ροζ όμως που ρίξατε και σε αυτή την υπόθεση έχει ξεθωριάσει. Και θα αποκαλυφθεί τι κρυβει. Κρύβεστε, αλλά θα αναγκαστείτε αργά ή γρήγορα να αναλάβετε τις ευθύνες σας και γι’ αυτά τα θέματα.

Η χώρα μας, η χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων, μια χώρα που σας άφησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με διεθνές κύρος, κατάντησε μια χώρα όμηρος των dvd, με Βουλευτές που κρύβονται, μια Κυβέρνηση που δεν απαντά αν εκβιάζει ή εκβιάζεται, αν συναλλάσσεται, αν προσπαθεί να ελέγξει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και όποιον άλλον αντιστέκεται.

Αυτή η Κυβέρνηση όμως, ξέρετε, θα κριθεί από τον Ελληνικό λαό. Και επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν εξαγοράζονται όλοι, δεν εξαγοράζονται οι συνειδήσεις μας, θα είμαστε εδώ για να αποκαλύπτουμε τέτοιες πρακτικές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μια πολιτική που ευνοεί τους ισχυρούς.

Και φυσικά δεν θα ψηφίσουμε αυτό το σχέδιο νόμου.

Όταν το να σκέφτεσαι δεν είναι της μόδας...

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της παραπληροφόρησης. Η αναζήτηση της αλήθειας όμως, μεταξύ των δύο, είναι στο χέρι μας. Έχουμε τα εργαλεία:
τα βιβλία, προσφέρουν γνώση για τα πάντα, πολιτισμό, ψυχαγωγία. Πολιτική, οικονομία, ιστορία..
τα ΜΜΕ, προσφέρουν όλες τις οπτικές. Διαφορετική οπτική το κάθε κανάλι, η κάθε εκπομπή, ο κάθε δημοσιογράφος.
το διαδίκτυο, τα blog. Just Google it.
η συμμετοχή στα κοινά. Αλλά..φαντάζομαι, μοιάζει λίγο ταλαιπωρία; Μμμ..δεν συμφωνώ.
τα δελτία ειδήσεων, θα σε ενημερώσουν για την επικαιρότητα, η επικαιρότητα αλλάζει όμως, ακόμα και αν δεν έχει εξαντληθεί μια είδηση. Θέμα ιεράρχησης είναι.
Θέλει λίγο προσοχή και από την πλευρά μας..Αλλά ποιος θέλει να προβληματίζεται; Ποιος θέλει να σκέφτεται; Ποιος αντέχει τις αναλύσεις; Και αν κάποιος κάποιος δημοσιογράφος ή πολιτικός επιχειρήσει μια βαθύτερη ανάλυση, τότε ίσως κουράσει -το βλέπουμε στις μετρήσεις τηλεθέασης της AGB. Αρκεί ένας απλοϊκός λόγος, η επιφανειακή γνώση..μια πρώτη ανάγνωση των πραγμάτων.

Δεν φταις εσύ..καταιγισμός πληροφοριών..τι να κρατήσεις τι να αφήσεις;
Δεν μας τα έμαθαν στο σχολείο αυτά..πως να επιλέξεις το χρήσιμο από το άχρηστο;
Στο σχολείο ήταν πολύ απασχολημένοι να μας γεμίζουν με επιπλέον πληροφορίες, λεπτομέρειες και γνώσεις, που θα πρέπει να ανακαλύψουμε μόνοι μας τι να τις κάνουμε στο μέλλον. Σχολείο, φροντιστήριο, να πάρεις πτυχίο, να βρεις καμιά δουλειά..Ξεχάστηκε η αναζήτηση της γνώσης. Της αλήθειας, της δεύτερης ανάγνωσης, των υπόγειων διαδρομών, των άγνωστων παραγόντων..
Μήπως πριν αλλάξουμε τα βιβλία στα σχολεία, να βελτιώσουμε το αντικείμενο των μαθημάτων; Η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτά που διδαχθήκαμε. Ακόμα και τα βασικά αγνοούμε..δηλαδή, ξέρεις πραγματικά ποια είναι τα δικαιώματα σου και ποιες οι υποχρεώσεις; Πρακτικά εννοώ, απλά πράγματα που θα έκαναν την ζωή μας ευκολότερη αν τα γνωρίζαμε. Ή βολεύει η άγνοια; Βολεύει τα ΜΜΕ, βολεύει και τους πολιτικούς; Ίσως να βολεύει.
Γιατί όμως μπορεί να μην θέλουν να γνωρίζουμε;
Γιατί η γνώση είναι δύναμη. Η συμμετοχή, η συνεργασία, τα δίκτυα πολιτών είναι δύναμη. Είναι πολιτική πράξη. Είναι και υποχρέωση. Πάντα είναι πιο εύκολο να μην κάνεις τίποτα. Αλλά είμαστε μέλη μιας κοινωνίας και έχουμε υποχρεώσεις. Όλοι όσοι ζούμε σε μια πολιτισμένη κοινωνία και θέλουμε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας, πρέπει να είμαστε συνεπείς και στις υποχρεώσεις μας. Και οι υποχρεώσεις μας δεν είναι να ψηφίζουμε μια φορά στα 4 χρόνια. Είναι επιπλέον, η ενημέρωση, η συμμετοχή, η ατομική ανάληψη ευθυνών -ως μέλη της κοινωνίας αυτής.
Το να είσαι αυτό που λέμε 'ενεργός πολίτης'.
Παράδειγμα προς αποφυγή: Τα χειρότερα εγκλήματα τα έχουμε δει να συγκαλύπτονται μέσα σε μικρές κοινωνίες..όλοι αναρωτιόμαστε γιατί; δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ή δεν θέλουμε να χαλάσουμε την ησυχία μας; δεν αντέχουμε να βλέπουμε, να λέμε και να ακούμε την αλήθεια; κι όμως, η σιωπή και η αδιαφορία είναι εγκληματική, είναι συνενοχή.
Κι όμως, δεν δικαιολογείται να πει κανείς ότι 'δεν γνώριζα'.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν, για να το αλλάξουμε αυτό;
Το να σκέφτεσαι πρέπει να το ξανακάνουμε μόδα.
Αρχίζοντας από μια έννοια συνώνυμο της νεότητας..'αμφισβήτηση', για τα δοσμένα.
Από την έννοια που της δίνει ο Δ.Τσάτσος, μέχρι και την έννοια που της έδωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Τα blog είναι σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά πρέπει να ζωντανέψουν, να γίνονται συζητήσεις, για όλα τα θέματα..γιατί μέσα από τον διάλογο και τις συγκρούσεις των ιδεών παράγεται πολιτική. Κι αυτό είναι Δημοκρατία.
Ναι στο διαδίκτυο μπορεί να γίνει η αρχή. Και όχι δεν ζούμε απομονωμένοι, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπο του και πως τίποτα δεν έχει νόημα, οπότε να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι..αυτό λέγεται μοιρολατρία Βλέπεις, ούτε έχουμε αποξενωθεί ο ένας από τον άλλον, ούτε σταματήσαμε να ονειρευόμαστε, ούτε σταματήσαμε να διεκδικούμε, ούτε καν η συμπαθητική μόδα των emo έχει τις μελοδραματικές διαστάσεις που της δίνουν τα ΜΜΕ, όλα αυτά είναι μια ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια κάποιων να εξηγήσουν ό,τι δεν καταλαβαίνουν.
Δεν καταλαβαίνουν πως απλώς αλλάξανε οι τρόποι επικοινωνίας.
Οι παρέες στο facebook δεν είναι μόνο εικονικές, είναι και πραγματικές, και δεν γνωρίζουν σύνορα. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας. Αλλά είπαμε, φοβούνται το διαφορετικό. Είναι πιο εύκολο να κάνουν επιφανειακές συζητήσεις και να καταδικάζουν την νέα γενιά που δεν τους μοιάζει. Ευτυχώς όμως..ακριβώς αυτό θέλουμε, να μην τους μοιάσουμε, να μην γίνουμε μια από τα ίδια.

Στο διαδίκτυο η ελευθερία της γνώμης, χωρίς φόβο, μοιάζει αυτονόητη..είναι μια μεγάλη κατάκτηση της δημοκρατίας, και πολυτέλεια στον κόσμο που ζούμε.
Ξέρεις πως υπάρχουν σήμερα χώρες, που λογοκρίνονται και τα blog..
Η πρόσβαση στην γνώση, οι νέες ιδέες, η συμμετοχή, είναι τα ισχυρότερα όπλα αν τα αξιοποιήσουμε. Αν δεν ξέρεις πως..μπορείς να μάθεις.

Ρώτα. Ψάξε. Διάβασε. Σκέψου..αν μάθουμε πως λειτουργεί το σύστημα, ίσως καταφέρουμε να το κάνουμε λίγο καλύτερο. Κόντρα στο ρεύμα και την λογική που θέλει να συμβιβαζόμαστε, σε ένα παιχνίδι που δεν βάλαμε εμείς τους κανόνες.

Κι αν γίνουμε πολλοί, θα γίνουμε εμείς ρεύμα..