Ζούμε στην
εποχή της πληροφορίας και της παραπληροφόρησης. Η αναζήτηση της αλήθειας όμως, μεταξύ των δύο, είναι στο χέρι μας. Έχουμε τα εργαλεία:
τα
βιβλία, προσφέρουν γνώση για τα πάντα, πολιτισμό, ψυχαγωγία. Πολιτική, οικονομία, ιστορία..
τα
ΜΜΕ, προσφέρουν όλες τις οπτικές. Διαφορετική οπτική το κάθε κανάλι, η κάθε εκπομπή, ο κάθε δημοσιογράφος.
το
διαδίκτυο, τα blog.
Just Google it.η
συμμετοχή στα κοινά. Αλλά..φαντάζομαι, μοιάζει λίγο ταλαιπωρία;
Μμμ..δεν συμφωνώ.
τα
δελτία ειδήσεων, θα σε ενημερώσουν για την επικαιρότητα, η επικαιρότητα αλλάζει όμως, ακόμα και αν δεν έχει εξαντληθεί μια είδηση. Θέμα ιεράρχησης είναι.
Θέλει λίγο προσοχή και από την πλευρά μας..Αλλά ποιος θέλει να προβληματίζεται; Ποιος θέλει να σκέφτεται;
Ποιος αντέχει τις αναλύσεις; Και αν κάποιος κάποιος δημοσιογράφος ή πολιτικός επιχειρήσει μια βαθύτερη ανάλυση, τότε ίσως κουράσει -το βλέπουμε στις μετρήσεις τηλεθέασης της AGB. Αρκεί ένας απλοϊκός λόγος, η επιφανειακή γνώση..μια πρώτη ανάγνωση των πραγμάτων.Δεν
φταις εσύ..καταιγισμός πληροφοριών..τι να κρατήσεις τι να αφήσεις;
Δεν μας τα έμαθαν στο σχολείο αυτά..πως να επιλέξεις το χρήσιμο από το άχρηστο;
Στο σχολείο ήταν πολύ απασχολημένοι να μας γεμίζουν με επιπλέον πληροφορίες, λεπτομέρειες και γνώσεις, που θα πρέπει να ανακαλύψουμε μόνοι μας τι να τις κάνουμε στο μέλλον. Σχολείο, φροντιστήριο, να πάρεις πτυχίο, να βρεις
καμιά δουλειά..Ξεχάστηκε η
αναζήτηση της γνώσης. Της αλήθειας, της δεύτερης ανάγνωσης, των υπόγειων διαδρομών, των άγνωστων παραγόντων..
Μήπως πριν αλλάξουμε τα βιβλία στα σχολεία, να βελτιώσουμε το αντικείμενο των μαθημάτων; Η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτά που διδαχθήκαμε. Ακόμα και τα βασικά αγνοούμε..δηλαδή, ξέρεις
πραγματικά ποια είναι τα δικαιώματα σου και ποιες οι υποχρεώσεις; Πρακτικά εννοώ, απλά πράγματα που θα έκαναν την ζωή μας ευκολότερη αν τα γνωρίζαμε. Ή βολεύει η άγνοια; Βολεύει τα ΜΜΕ, βολεύει και τους πολιτικούς; Ίσως να βολεύει.
Γιατί όμως μπορεί να μην θέλουν να γνωρίζουμε;
Γιατί η γνώση είναι δύναμη. Η συμμετοχή, η συνεργασία, τα δίκτυα πολιτών είναι δύναμη. Είναι πολιτική πράξη. Είναι και υποχρέωση. Πάντα είναι πιο εύκολο να μην κάνεις τίποτα. Αλλά είμαστε μέλη μιας κοινωνίας και έχουμε υποχρεώσεις. Όλοι όσοι ζούμε σε μια πολιτισμένη
κοινωνία και θέλουμε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας, πρέπει να είμαστε συνεπείς και στις υποχρεώσεις μας. Και οι υποχρεώσεις μας δεν είναι να ψηφίζουμε μια φορά στα 4 χρόνια. Είναι επιπλέον, η ενημέρωση, η συμμετοχή, η ατομική ανάληψη ευθυνών -ως μέλη της κοινωνίας αυτής.
Το να είσαι αυτό που λέμε '
ενεργός πολίτης'.
Παράδειγμα προς αποφυγή: Τα χειρότερα εγκλήματα τα έχουμε δει να συγκαλύπτονται μέσα σε μικρές κοινωνίες..όλοι αναρωτιόμαστε γιατί; δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ή δεν θέλουμε να χαλάσουμε την ησυχία μας; δεν αντέχουμε να βλέπουμε, να λέμε και να ακούμε την αλήθεια; κι όμως, η σιωπή και η αδιαφορία είναι εγκληματική, είναι συνενοχή.Κι όμως, δεν δικαιολογείται να πει κανείς ότι 'δεν γνώριζα'. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν, για να το αλλάξουμε αυτό;
Το να σκέφτεσαι πρέπει να το ξανακάνουμε μόδα.
Αρχίζοντας από μια έννοια συνώνυμο της νεότητας..
'αμφισβήτηση',
για τα δοσμένα.
Από την έννοια που της δίνει ο Δ.Τσάτσος, μέχρι και την έννοια που της έδωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Τα blog είναι σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά πρέπει να ζωντανέψουν, να γίνονται συζητήσεις, για όλα τα θέματα..γιατί μέσα από τον διάλογο και τις
συγκρούσεις των ιδεών παράγεται πολιτική. Κι αυτό είναι
Δημοκρατία.
Ναι στο διαδίκτυο μπορεί να γίνει η αρχή. Και όχι δεν ζούμε απομονωμένοι, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον συνάνθρωπο του και πως τίποτα δεν έχει νόημα, οπότε να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι..αυτό λέγεται μοιρολατρία Βλέπεις, ούτε έχουμε αποξενωθεί ο ένας από τον άλλον, ούτε σταματήσαμε να ονειρευόμαστε, ούτε σταματήσαμε να διεκδικούμε, ούτε καν η συμπαθητική μόδα των emo έχει τις μελοδραματικές διαστάσεις που της δίνουν τα ΜΜΕ, όλα αυτά είναι μια ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια κάποιων να εξηγήσουν ό,τι δεν καταλαβαίνουν.
Δεν καταλαβαίνουν πως απλώς αλλάξανε οι τρόποι επικοινωνίας.
Οι παρέες στο facebook δεν είναι μόνο εικονικές, είναι και πραγματικές, και δεν γνωρίζουν σύνορα. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας. Αλλά είπαμε, φοβούνται το διαφορετικό. Είναι πιο εύκολο να κάνουν επιφανειακές συζητήσεις και να καταδικάζουν την νέα γενιά που δεν τους μοιάζει. Ευτυχώς όμως..ακριβώς αυτό θέλουμε, να μην τους μοιάσουμε, να μην γίνουμε μια από τα ίδια.Στο διαδίκτυο η ελευθερία της γνώμης, χωρίς φόβο, μοιάζει αυτονόητη..είναι μια μεγάλη κατάκτηση της δημοκρατίας, και πολυτέλεια στον κόσμο που ζούμε.
Ξέρεις πως υπάρχουν σήμερα χώρες, που λογοκρίνονται και τα blog..Η πρόσβαση στην γνώση, οι νέες ιδέες, η συμμετοχή, είναι τα ισχυρότερα όπλα αν τα αξιοποιήσουμε.
Αν δεν ξέρεις πως..μπορείς να μάθεις.
Ρώτα. Ψάξε. Διάβασε. Σκέψου..αν μάθουμε πως λειτουργεί το σύστημα, ίσως καταφέρουμε να το κάνουμε λίγο καλύτερο. Κόντρα στο ρεύμα και την λογική που θέλει να συμβιβαζόμαστε, σε ένα παιχνίδι που δεν βάλαμε εμείς τους κανόνες.
Κι αν γίνουμε πολλοί, θα γίνουμε εμείς ρεύμα..